Godziny zwiedzania: poniedziałek - piątek 9:00-16:00
Katarzyna Słuchocka
Absolwentka Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej, dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Mariana Fikusa. Doktorat na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej w 2001 r. Stopień naukowy doktora habilitowanego sztuki nadany uchwałą Rady Wydziału Malarstwa i Rysunku Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w 2016 roku. Tytuł profesora sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki, nadany postanowieniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w 2023 r.
Pracuje na Wydziale Architektury, w Instytucie Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Twórczość w zakresie projektowania, malarstwa, rysunku, fotografii. Udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą (m.in. w Austrii, Grecji, Japonii, Niemczech, Szwecji), w interdyscyplinarnych projektach badawczych, plenerowych warsztatach artystycznych, konferencjach oraz sympozjach naukowych. Kuratorka i organizatorka wystaw, pokazów, konkursów. Dorobek naukowy, artystyczny i dydaktyczny poparty zainteresowaniami ukierunkowanymi na obszary łączące zagadnienia klasyfikacji przestrzeni architektonicznych w aspekcie psychologii postrzegania i odbioru, tożsamości oraz społecznego oddziaływania w przestrzeni, zależności oraz wzajemnych relacji pomiędzy obszarami sztuki czystej i projektowej.
TRANSFORMACJE – PRZESTRZENIE EMOCJI
malarstwo – grafika – obiekt
Przenikanie się światów aktywności plastycznych i projektowych, to obszary moich zainteresowań twórczych. Poruszam się w nich od lat, budując własne wizje wyobrażonych przestrzeni. Korelacje, wydawałoby się, są naturalne, we właściwy dla siebie sposób uzupełniają potrzeby realizacyjne. Ten rodzaj swoistej symbiozy wpływa motywująco na specyfikę mojej pracy, jednocześnie nakreślając kierunek i charakter wszystkich wypowiedzi. W trakcie działań na polu artystyczno-badawczym, zastanawiając się nad znaczeniem powiązań między dziedzinami sztuk plastycznych i sztuk projektowych, poszukuję odpowiedzi na pytania: jakie jest podłoże tych związków? na czym polegają współzależności między sztukami plastycznymi a projektowymi? w jaki sposób można dowieść poszukiwanej prawdy? Próbuję odnaleźć sedno i wspólny mianownik dla współbrzmienia obu.
Autorskie interpretacje rzeczywistości obrazują emocjonalny komentarz do zdarzeń w niej zachodzących, napotykanych problemów, kwestii społecznych, moralnych. Każdorazowo stanowią odpowiedzi na aktualnie rozstrzygane zagadnienia. Nierzadko są syntezą wątków skupioną w cyklu kilku, kilkunastu lub pojedynczych pracach. Staram się tak porządkować myśli, by komunikat był czytelny, a treści przekazywane przez obrazy mogły wnosić głos do dyskusji zbiorowej, prezentującej różnorodne postawy twórcze.
Budując narrację całej wystawy, traktuję projekt twórczy nie jako zbiór niezależnych słów, a zdania, składające się na reportaż, nowelę czy notatkę. W tych przypadkach operowanie podobnym charakterem obiektów malarskich, graficznych czy przestrzennych wynika z potrzeby przydzielania poszczególnym pracom funkcji słowa w zdaniu nierzadko złożonym, co ma prowadzić do skojarzeń ze złożonością kontekstu naszej egzystencji.
Powtarzająca się w projekcie czerwień to zamierzony zabieg kompozycyjny, mający wzmacniać sposób przekazu i siłę wypowiedzi. To swoisty znak ostrzegawczy, wykrzyknik, zwracający uwagę na szczególne dla każdego z nas historie, skłaniający do refleksji nad własnymi postawami wobec innych oraz sytuacjami, w których przychodzi nam się znaleźć, zdarzeniami w których uczestniczymy w sposób świadomy lub przypadkowy. Wpisuje się w formaty prezentowanych prac oraz zaznacza dążenie do uproszczeń i operowania skrótem, jak pionowa kreska zakończona kropką (!), by trafniej wskazać istotę ważnych znaczeń przesłanianych pozornie cenniejszymi wartościami. Mimo odnajdywanych podobieństw w odniesieniu do obserwowanej rzeczywistości i sposobie ich wyrażania, charakter moich wypowiedzi artystycznych zmienia się w zależności od podejmowanego przeze mnie tematu.
Czerwień symbolicznie wyraża emocjonalne przeżycia towarzyszące nam każdego dnia, niedogodności, być może przerażenie, strach. Jednocześnie kojarzy się z walką, zawiera w sobie siłę, także siłę miłości, a różnorodność prezentowanej materii niesie za sobą odmiany osobowości, które w wieloraki sposób odpowiadają na wyzwania i postrzegają świat. Metal, płótno, blask, lekka materia – pewność, efemeryczność i ulotność, trwałość i zmienność, ciepło i chłód, głębia i pustka… przestrzenie emocji…
Katarzyna Słuchocka
