Godziny zwiedzania: poniedziałek - piątek 9:00-16:00
Od 7 czerwca do 5 lipca 2024 r. zapraszamy do obejrzenia wystawy prezentującej prace malarskie prof. dr hab. Joanny Stefańskiej.
Absolwentka Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz). W 1993 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem w zakresie architektury wnętrz i rysunku. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki w latach 1992 i 1993.
Stopnień doktora sztuki w dziedzinie sztuki plastyczne, w dyscyplinie sztuki użytkowe, uzyskała w 2008 r. na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W roku 2016 uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego sztuk plastycznych w zakresie sztuk pięknych, nadany uchwałą Rady Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z 2 lutego 2024 roku, otrzymała tytuł naukowy profesora sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Od 2005 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, a od 2020 pełni funkcję wicedyrektora w Instytucie Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Tworzy w zakresie malarstwa, rysunku, grafiki cyfrowej, działań przestrzennych, a także architektury wnętrz i wystawiennictwa. Swoje prace prezentowała na wielu wystawach w kraju i za granicą, m.in. w Belgii, Czechach, Grecji, Japonii, Niemczech i we Włoszech. Jej dorobek artystyczny, naukowy i dydaktyczny jest związany z zainteresowaniami dotyczącymi relacji przestrzeni architektonicznej i sztuki.
W swoich działaniach artystycznych uwzględnia aspekt site-specific oraz intermedialne poszukiwania z wykorzystaniem obiektu, fotografii, filmu i technologii cyfrowych.
Prace z cyklu Metamorfozy śladu są refleksją nad językiem malarstwa, nad zmienną naturą śladu nietrwałej materii, ale również opowieścią o czasie i przestrzeni. Obiekty, które umieszczam w moich pracach, mają znaczenie symboliczne, odnoszą się do pojęcia czasu i efemerycznej natury zapisu śladu, zarówno w naturze, jak i w rysunku oraz malarstwie. Zapis transformacji śladu stał się potencjalnym środkiem wyrazu i nośnikiem treści, które na polu sztuki stanowią próbę oswojenia zjawiska przemijania.
W moich aktualnych poszukiwaniach twórczych interesuje mnie problem przestrzeni, której nieoczywisty wymiar jest następstwem niewielkiej ilości światła w obrazie. Syntetyczne w formie czarne obrazy stanowią próbę zmierzenia się z malarskim zapisem przestrzeni, gdzie zarysy kształtów i form wydobywa z mroku znikoma ilość światła, ujawniając zaledwie ich fragmentaryczny obraz i teksturę płaszczyzn. Zastosowanie czerni w przeważającej części obrazu i wprowadzenie światła w jego niewielkiej partii, pozwoliło mi uruchomić procesy odkrywania i ujawniania fragmentów przestrzeni, w której panuje prawie absolutna ciemność. Inspiracją dla prac z tego cyklu stało się doświadczenie związane z odczuwaniem przestrzeni, której odbiór zakłóca ograniczona percepcja.
Prace z cyklu Czarne pola to seria obrazów, imaginacyjnych zapisów przestrzeni, której kształt ewoluuje w każdym kolejnym obrazie, ujawniając swój inny wymiar i formę. Seria obrazów jest zapisem transformacji przestrzeni, próbą wizualizacji procesów odnoszących się do percepcji przestrzeni i jej odczuwania, do postrzegania tego, co ukryte w mroku, a czego obecności jesteśmy świadomi. Poszczególne elementy cyklu to ten sam fragment przestrzeni, której warstwy odsłaniam i ujawniam, próbując odkryć osobisty, iluzoryczny w istocie proces określenia kształtu przestrzeni. Obraz przestrzeni jest grą iluzji, która dotyka granicy pomiędzy realnością i fikcją, złudzeniem a znaczeniem pojęcia percepcji, granicy pomiędzy subiektywnym a obiektywnym postrzeganiem rzeczywistości.
Joanna Stefańska
