Godziny zwiedzania: poniedziałek - piątek 9:00-16:00
Łukasz Gil
Urodził się w 1982 r. w Rzeszowie. Tam ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Absolwent Wydziału Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2010 r. uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. zw. Stanisława Białogłowicza oraz pracowni rysunku prof. zw. Stanisława Góreckiego. W 2015 r. otrzymał tytuł doktora w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach w dziedzinie sztuki plastyczne pod opieką promotor prof. zw. Urszuli Ślusarczyk.
Od 2016 r. pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Malarstwa w Instytucie Sztuk Pięknych Kolegium Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Rzeszowskiego. W latach 2016-2022 pełnił funkcję kierownika Galerii im. Prof. W. Kotkowskiego Instytutu Sztuk Pięknych KNH UR. Od 2010 r. należy do ZPAP Okręgu Rzeszowskiego.
Zorganizował 38 wystaw indywidualnych. Brał udział w ponad 150 wystawach zbiorowych, ogólnopolskich i międzynarodowych w kraju i za granicą. Laureat licznych nagród i wyróżnień. Jego prace znajdują się w kolekcjach Galerii Sztuki Współczesnej Dom Praczki w Kielcach, Muzeum Diecezjalnego w Rzeszowie, Galerii Sztuki Współczesnej Korekta w Warszawa, Galerii Europejskiego Centrum Kultury LOGOS w Łodzi, BWA Tarnów oraz licznych kolekcjach prywatnych. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem w zakresie sztuki metafizycznej i duchowej.
Artysta mówi:
Zdobyta wiedza i doświadczenie nauczyły mnie dociekliwej obserwacji świata, formułowania w ciągle nowy sposób „zapisu” natury, przy wykorzystaniu całego bogactwa dotychczasowych eksperymentów. Przestrzeń mojej twórczości to wieloletnie konfrontacje abstrakcji z figuracją, to poszukiwanie właściwej formy do wyrażenia siebie. To także dialog z tradycją obrazowania w sztuce idei i wartości związanych z metafizycznym aspektem ludzkiej egzystencji. Pośród kulturowych toposów szukam swojego głosu. Staram się przy tym nie zagubić istoty doświadczeń duchowych utrwalonych w tradycji, głębszego poznania świata.
Moje obrazy mają zapraszać do rozmowy. Dlatego pozostawiam w nich przestrzeń dla odbiorcy. Zawsze zależało mi na tym, aby moje obrazy nie były sztuką rejestrującą tylko zewnętrzne elementy rzeczywistości, ale dochodziły do prawdy ukrytej pod powierzchnią rzeczy. Dążę do tego, aby posiadały pewien magiczny nastrój, były wieloznaczne, ewokowały wielorakie odczucia. Pokazuję to poprzez formę. Posługuję się medium malarskim stosując złożone odmiany czerni o dużej powściągliwości. W ten sposób, wybierająci działając selektywnie, tworzę inny porządek. Chcę, aby we współczesnym świecie, w którym mamy wszystkiego za wiele, sztuka była przestrzenią do rozmowy z samym sobą.
